Dla mojego (1978), lecz nie tylko mojego pokolenia-serial ten był zawsze poetycko-komiczno-wzruszającą odskocznią od szarej rzeczywistości.Końcowe monologi Chrisa często odbierały mowę mnie i moim rodzicom. A jakże czekało się na rozwój "wypadków" między doktorkiem a Maggie:)ehh..Ludzie masowo zapisywali się do spontanicznie utworzonych Klubów Miłośników Przystanku Alaska...-chcieli być razem w gronie podobnych "wrażliwców"..brakowało i brakuje nam do tej pory takiej knajpy w mieście jak Roslyn's Cafe, Chrisa O Poranku, ludzi otwartych i życzliwych, którzy akceptują "inność"...jeśli ktoś przymierza się do oglądania powtórek na tvn-gorąco polecam:)